Thuis in Turnhout | Ludo Moeskops
'Goede vrienden … daar gaat het om in het leven'
Al 33 jaar is Muylenberg Ludo’s thuis. In al die jaren verhuisde hij al een paar keer, maar nu zit hij waar hij moet zijn: in zijn eigen huisje en toch nog steeds onder de warme vleugels van Muylenberg.
‘Mijn ouders hebben ervoor gezorgd dat ik hier terecht ben gekomen. Door mijn epilepsie en ook nog een andere beperking, heb ik ondersteuning nodig en die krijg ik hier. Wist je dat ik in het smalste en kleinste huisje van Muylenberg woon? Klein, maar fijn.’
Speciale relatie
Ik woon samen met Annick in dit huisje. Ik ken haar al heel lang en we schieten goed met elkaar op. Ze is mijn medebewoonster, maar niet mijn lief. Toch zou ik dat graag willen: een relatie hebben met iemand. Het lijkt me heel plezant om samen op uitstap te gaan en dingen te doen met iemand waar je speciale gevoelens voor hebt. Ik ben nu 60 jaar; misschien komt het er nog van. Ik hoop het.
Voor mij is het belangrijk om zo veel mogelijk dingen te doen die mensen zonder beperking ook doen. Sommige dingen moet ik nog leren, maar uiteindelijk lukt het wel.
Zo neem ik elke twee weken zelfstandig de bus naar Ravels om mijn vader te bezoeken. Als het goed weer is, ga ik zelfs met de fiets. Zijn gezondheid gaat achteruit, maar hij woont nog steeds alleen. Moeder was maar een beetje ouder dan ik toen ze stierf. 63 jaar was ze. Ik heb haar foto aan de muur hangen en mensen zeggen dat ik op haar lijk.
Vrijwilligerswerk
Ons eten wordt hier in Muylenberg elke dag bezorgd en tijdens het weekend eten we samen in de Klaproos, een gebouw aan de overkant van de straat. Dat is gezellig.
Toch ben ik ook blij om er soms eens opuit te trekken. Vier dagen per week doe ik vrijwilligerswerk. Op maandag, dinsdag en donderdag ben ik in het HIVSET - de 'verpleegstersschool' zoals ze zeggen - en op vrijdagen werk ik in taverne 'De Living' in Geel. In Geel sta ik aan de afwas. Dat is leuk, maar meestal wel hetzelfde werk. Op school hier in Turnhout heb ik meer taken. Daar maak ik de vuilnisbakken leeg, veeg ik de bladeren bijeen en help ik met allerlei klusjes. Ik kan ook wel zeggen dat ik daar een aantal goede vrienden heb gemaakt. Daarom ga ik nooit tegen mijn zin werken, maar altijd met plezier.
Ik vind het leuk om tussendoor wat te babbelen met studenten of collega’s. De mensen zeggen dat ik vriendelijk en vlot ben. Dat zou kunnen, maar dat weet ik niet over mezelf natuurlijk. Ik ben gewoon wie ik ben: soms vriendelijk, soms kwaad. Dat gebeurt ook. Net zoals bij iedereen.