Thuis in Turnhout | Filip Pluym
‘Leven met parkinson is niet het einde, het is een nieuw begin’
Als je vijf jaar geleden tegen Filip had gezegd dat boksen de belangrijkste sport in zijn leven zou worden en dat hij de initiatiefnemer zou zijn van een boksbeweging in Vlaanderen, dan zou hij vol ongeloof eens luid gelachen hebben.
En toch. Het leven neemt soms wendingen die een mens niet verwacht. Dat overkwam ook Filip. Hij kreeg in 2019 de diagnose van de ziekte van Parkinson. Op dat moment was hij 46 jaar oud.
‘In februari werd duidelijk waarom ik al enige tijd pijn had in mijn schouder en waarom mijn vingers verkrampten. Kort nadien hoorde ik op een bijeenkomst voor jonge parkinsonpatiënten vertellen over het heilzame effect van boksen. Dat was de start van een nieuw belangrijk hoofdstuk in mijn leven.’
Ideale sport
De bokssport was tot dan toe een ver-van-mijn-bedsport, wat ook niet zo vreemd is. Ik ben van nature vrij rustig en heb nooit een aandrang gevoeld om bokshandschoenen aan te trekken. Intussen is dat dus compleet veranderd.
Voor mensen met de ziekte van Parkinson is het extreem belangrijk om zo veel mogelijk te blijven bewegen. Doen we dat niet, dan verkrampen onze spieren en gewrichten. Bij boksen wordt je hele lichaam betrokken, maar dat is niet de enige reden waarom de sport voor ons ideaal is. Boksen helpt ook om de coördinatie tussen armen en benen te blijven trainen.
Ik had dus niet veel nodig om overtuigd te worden en in actie te schieten, want niet alleen ik, maar veel meer mensen met parkinson zouden de kans moeten krijgen om regelmatig te boksen.
Niet bij de pakken
De bal ging snel aan het rollen: ik nam contact met Boxing Team Turnhout en samen richtten we 'Parkiboks Turnhout' op. Daar kunnen ‘parki’s die niet bij de pakken willen neerzitten’ elke maandagavond komen trainen.
Daar bleef het niet bij: al snel sprongen ook andere Vlaamse gemeenten op de kar en kregen we subsidies van de Vlaamse Gemeenschap om parkiboksen nog meer op de kaart te zetten.
Ik ben daar enorm blij mee, omdat ik weet wat het effect van parkiboksen is. Niet alleen op sportief, fysiek gebied zijn de lessen een zegen. Het gaat om meer dan dat: het doet ook deugd om met lotgenoten ervaringen uit te wisselen en herkenning te vinden bij elkaar. Denk niet dat wij heel de tijd klagen. Integendeel. Er wordt heel wat gelachen in onze club, maar als iemand behoefte heeft aan steun, dan zijn we er voor elkaar.
Als ik voor mezelf een balans opmaak, kan ik wel zeggen dat ik door mijn ziekte nog meer heb leren genieten. Eenvoudige, kleine dingen worden opeens zo veel meer waard.