Thuis in Turnhout | Lissy Curado

'Ik heb in Turnhout mijn kleine familie gevonden'

Geboren in Portugal, op haar achtste naar Duitsland verhuisd en twintig jaar geleden in Turnhout aangekomen. Lissy heeft al veel watertjes doorzwommen en soms waren die heel diep. Toch hield ze altijd haar hoofd boven water, ook al was het maar net. 

Haar levenservaringen hebben haar gemaakt tot wie ze vandaag is en intussen is zij het die andere mensen helpt. 

‘Ik heb veel meegemaakt en grote problemen gekend, dus ik weet hoeveel het kan betekenen als iemand zich om je bekommert. Dat maakt soms een verschil tussen leven en dood.’ 

Zon onder de mensen

Soms moet je heel diep zitten om je ware kracht tegen te komen. Er zijn mensen die vanuit hun pijn iets moois kunnen opbouwen. Bij mij was dat ook zo. 

Ik heb periodes meegemaakt waarin ik soms dacht dat ik het niet zou redden, bijvoorbeeld toen ik met mijn kinderen op straat stond en er niemand was die voor ons zorgde. Ik had in het ziekenhuis gelegen en toen ik naar huis kon, mocht ik thuis niet meer binnen. De deur was geblokkeerd. Ik kan je zeggen: op dat moment was mijn wanhoop bijna te groot om te dragen.  

Maar ik heb het gered. Er moet maar één iemand op het juiste moment in je leven verschijnen en je kan weer verder. Ik heb ook altijd kracht en steun geput uit mijn geloof.

Samen koken

Hier in Turnhout voel ik me goed en ik heb het geluk enorm lieve en vriendelijke mensen rondom mij te hebben. Die heb ik vooral ontmoet bij 'T’ANtWOORD', de vereniging tegen armoede en uitsluiting. 

Op een bepaald moment had ik gezien dat ze daar vrijwilligers zochten om in de keuken te werken. Ik voelde me meteen aangesproken, want ik kook graag én ik help graag. Zo ben ik trouwens ook in 'de Stuyverij' terechtgekomen, waar ik regelmatig Portugees brood bak dat goed in de smaak valt. 

Met heel mijn hart wil ik voor mensen zorgen en ik hoef er niets voor terug te hebben. Soms is er iemand die mij toch iets wil geven en dan zeg ik: ‘Geef me een knuffel en een lach; dat is het grootste cadeau dat je me kan schenken.’ 

Ooit hoop ik hier in Turnhout een groot huis op te richten waar dak- en thuisloze mensen rust kunnen vinden. Ik wil hen helpen en aanmoedigen om het nooit op te geven. Uit eigen ervaring weet ik dat er altijd hulp is, tenminste: als je zelf ook vooruit wil. 
Als het leven niet meezit, is het belangrijk dat je blijft hopen. 

Het voelt voor mij bijna als een plicht om mensen kracht te geven. Om op die manier ook iets terug te doen. Als iemand dan lacht, ondanks de miserie, voel ik me gelukkig. Dan weet ik dat alles zin heeft gehad.